..

İçimde fırtınalar kopar geçmişi düşündükçe. Seviyorum demişti geleceğim demişti. Ben onun geleceğiydim o benim herşeyimdi. Yaşama sebebim,adım sanım, var oluşum ,yarınlarım.Umutlarımdı o benim.her söylediğine inanırdım.. Yalan olduğunu bile bile doğru sanırdım. Aslında sevmedim ben onu, o istiyor diye ona bağlandım.Gerçekten sevmenin anlamı her an yanında olmak değildi ki. Düşlerde severdim ben onu..

dokunmaya kıyamazdım,bakmaya utanırdım.Sevmek mi ¿ ben sevgi nedir bilmezdim ki. Ruhunu anlattım her şiirime,her yazıma her gülüşüme. 'Kaderimsin'  dedim, ben bağlandıkça o uzaklaştı. Ayrılalım dedi, bilirdi inatçılığımı. Olmaz diyorsam olmaz asla vazgeçmem derdim.Ve teklifini kabul ettim. Sen bilirsin dedim, doğru ya benden vazgeçen sendin. Hiçbir zaman seni seviyorum demedim, çünkü bilirdim o da gidecekti düşüncelerimin boğazına hançer saplayan meleklerim gibi. Ben zaten kaybetmeye alışkındım, içimde en ufak bir duygu kalmadı artık. Ondan önce güvenimi kaybetmiştim,hayallerimi kirli bir çöp kutusuna atıvermiştim.Var olmanın tadını unutup yolsuzluğa sürüklenivermiştim. Ruhumu arsız bir kuyuda sürgüne mahkum etmiştim. Biliyordum bunları, çünkü alnımda yazılı olan kaderi seneler önce çözüvermiştim. Hep bir ayrılık, sebepsiz yere terk ediliş yazar benim okumaktan nefret ettiğim o satırlarda. Kimseye bağlanmayacağıma dair kendime söz vermiştim. Belki.. dedim, belki farklı olur bu sefer. Çünkü gerçekten ilk defa sevmeyi öğrenmiştim. Yazık, değmezmiş !  Kal desem de gidecekti zaten, ve ben yine eski halimi benimsedim. Bu sefer biraz daha kırılgan,tamamıyla duygusuz. Ve el mahkum- artık her zamankinden daha mutsuz !  ruhunda beslediği yaraları kapatamayan, hiç kimseye güvenmeden yaşayan, gerçeklerini asla ve asla unutmayan biri oldum. Eskisi gibiyim, biraz daha gaddar,biraz daha karamsar. Ve artık.. seviyorum ben geceleri, ruhuma hükmettiğinde karanlıklar. Ve nedense, hiç bir maruzatta ehemmiyet teşkil etmiyor, benim yalan olarak kabul ettiğim doğrular.

 

Ben, Tanrı değilim, affetmem. Beni mutsuzluğa sürükleyenin mutluluğunu isteyecek kadar büyümedim. Bu konuda kolay kolay da büyümem. Lanet olsun, ölümü bekleyen aciz bir deliyim ben. Bir daha güvenmek mi ¿ Amman uzak dursun, o hatayı bir kere yaptım, bir daha asla denemem.