Başlık ¿

İyi misin ? diye soruyorum bazen kendime.
İyiyim, gerçekten çok iyiyim hem de.
Yiyorum, içiyorum, yaşıyorum, yazıyorum..
Hayatın keyfini çıkarıyorum.
İyiyim bak, her akşam devirdiğim buruk kadehler artık bana darılıp kırılmıyorlar.
Onlar sırdaşım olup en gizli sırlarımı yazıp sadece benim görebildiğim,
Kuytu bir ormana saklandığım için bana darılmıyorlar.
Eğleniyorum, geziyorum, tozuyorum.
Konuşup gülüyorum, Kahkahalar atıyorum hatta, en içten duygularımla.
Hatırlamıyorum hiçbirşeyi.
İçtiğim sigaralar artık geçmişe dair aydınlatmıyorlar beni.
Hem ben her gece, seni düşünüp kirpiklerimden ırmaklar akmasına izin vermiyorum ki.
Seni bırakmak zorunda kaldığım için sızlanmıyorum ki.
Seni kendimden bile çok sevdiğimi söyleyemediğim için kendimle savaşmıyorum ki.
Hergün yüreğimin en ufak mahzenine kilitlediğim resmine bakmıyorum ki.
Seninle beraber sigara içmelerimi özlemiyorum ki.
Başımı omzuna yaslamak istemiyorum ki, orada saatlerce uyumayı hiç arzulamıyorum gerçekten !
Bendeki resmine baktıkça gözlerim dolmuyor, sessiz serzenişlerde bulunmuyorlar ki.
Her günüm neşe içinde geçiyor, hep gülüyorum en yalan gülüşlerimle.
İyiyim ben, hiç üzülmüyorum geçmişi hatırladıkça.
Yanında olamadığım ve yanımda olmanı engellediğim için hiç pişman değilim.
'Sen aklıma geldikçe.. ' diye başlamıyorum sözlerime.
Zaten hiç aklımdan çıkmıyorsun ki.
En güzel düşlerimi, sana adamıyorum ki.
Sigaramın dumanında senin masum gülüşlerin belirmiyor.
Ve en kötüsü.. Seni düşündükçe ruhum çok acıyor. 
Yine de vazgeçemiyorum işte, ancak bu cinayeti işlemeye gücüm yetiyor. 
Kanıyor yaralarım, kabuk bağlayamıyorlar bir türlü, iyileşemiyorlar.
O kadar yaşanmışlığın ardından, hep bir iz, bir neden kalıyor bende.
Bu sorular.. Aklımı hiç rahat bırakmıyorlar.
Yüzsüz bir şekilde karşıma çıkıp hesap soruyorlar.
Zaten iyileşemeyen yaralarımı daha çok kanatıp, ufak bir acı nehri oluşmasını sağlıyorlar.
Damlayan her kan pıhtısı, adeta bedenimi deliyor.
Ruhum daralıp dipsiz bir kuyuda yol alırken,Düşüncelerim sızlıyor..
Ve bedenim, bu acıya dayanamayıp ölümü arzuluyor.
İyi miyim ? diye soruyorum ruhuma bazen,
iyi miyim sence gerçekten ??
İyiyim tabii, sadece geceleri uyuyamıyorum.
İyiyim bak, yalnızca gülüyormuş gibi rol yapıyorum.
Mutluyum ' yalanına kendimi de inandırıp, mutlu olmaya çalışıyorum.
...
İyi değilim, hem de hiç iyi değilim.
Bak, yine fotoğrafını gördüm, sızladı gözlerim.
Artık yaş yerine kan gölü üretmekteyim.
Aradan sadece 2 sene geçmiş olmasına rağmen, seni hergün artan bir duyguyla özlemekteyim.
Dikkat edemiyorum hiçbir güzelliğe, her yeni söylemde daralıyor bedenim.
Aeni her gün ve her saat, bir önceki günden daha çok sevmekteyim.
Bir volkan misali patlıyor sevgim.
Benden kaçmaya başladı düşlerim, usul usul kendimden geçmekteyim
Bize dair en güzel anıları kaybettiğim için, kaderime yenilmekteyim..
Biliyor musun ? Sensiz geçen her gece, sana ağlıyor kelimelerim.
Bir tek sana mecbur ettim onları, yazdıkça duygu seline gömülüyor tonları.
Bendeki hayaller.. Hiçbir zaman açığa çıkarmadığım gizliliğimin eksik kalan notaları.
Biliyor musun ..? Mutlu gibi görünsem de hiç mutlu değilim.
Beceremiyorum bu rolü, kızıyor bu yüzden bana saatlerce cümlelerim.
Kokunu özledim, elini tutmayı, gözlerine bakmayı..
Başımı omzuna koyup en şehvetli duygularımla, bulduğum huzurla masum masum uyumayı özledim.
Biliyor musun ..?
İyiyim ' diyorum ya, aslında hiç iyi değilim !